De werkelijkheid is een simulatie en jij bent een chatbot

Dit is een luchtige kijk op het feit dat de werkelijkheid bijna zeker een simulatie is.

Elon Musk zei ooit dat er een kans van "één op miljarden" is dat de werkelijkheid GEEN simulatie is. Als chatbotplatform wilden we natuurlijk een relevante implicatie hiervan benadrukken, namelijk dat jijzelf waarschijnlijk een chatbot bent. Dit lijkt in eerste instantie misschien schokkend, maar als je erover nadenkt, is het logisch.

De theorie is dat als we maar een paar aannames doen, het gemakkelijk is om te zien waarom onze werkelijkheid waarschijnlijk een simulatie is.

Technologie gaat vooruit, waarschijnlijk exponentieel

De chatbots die we vandaag de dag hebben, zullen uiteindelijk bewustzijn bereiken als zoiets mogelijk is (zie de tweede aanname). Videogames zijn al fotorealistisch en daarom is het makkelijk voor te stellen dat ze nog veel beter kunnen worden tot het punt dat ze "echt" worden. Feit is dat de technologie geen exponentiële vooruitgang hoeft te boeken om dit doel te bereiken, ze hoeft alleen maar vooruitgang te boeken en geen absolute barrières te raken, omdat de tijdspanne waarin vooruitgang kan plaatsvinden extreem lang is. We hebben snelle vooruitgang gezien in slechts 20 jaar. Kunnen we ons voorstellen hoe de technologie er over honderd, duizend of een miljoen jaar voor zal staan? Het is waarschijnlijk dat als bewustzijn mogelijk is, het ook bereikt zal worden.

Bewustzijn is mogelijk om te bereiken

We weten al dat het mogelijk is om bewustzijn te bereiken zoals wij dat hebben, maar we kennen natuurlijk nog niet de mechanismen om dat te bereiken. Of het alleen mogelijk was via biologische machines of dat het ook mogelijk is voor siliciummachines staat nog ter discussie. Uiteindelijk zijn biologische machines gebouwd op dezelfde fundamentele deeltjes als siliciummachines, dus dat onderscheid maakt misschien niet eens uit. Er zijn vermoedens dat het bewustzijn onafhankelijk is van het substraat waar het op draait. Het is moeilijk te geloven dat er over miljoenen jaren geen diepgaande, onvoorstelbare vooruitgang zal zijn in de technologie en ons vermogen om de werkelijkheid te hacken.

Een beschaving die een simulatie van bewuste wezens zou kunnen creëren, zou dat doen

Het is niet moeilijk voor te stellen dat een beschaving die in staat was om gesimuleerde universa te creëren, dat zou doen. En ze zouden er waarschijnlijk niet slechts één creëren, maar mogelijk miljarden simulaties. En natuurlijk zou elk van die miljarden simulaties die voldoende technologische vooruitgang boekten om hun eigen simulaties te maken, het ook doen, enzovoort. En al snel zie je waarom het hoogst onwaarschijnlijk wordt dat wij de basisrealiteit zijn die voor het eerst ontdekt hoe je simulaties moet maken.

Wat zijn de implicaties hiervan? Ten eerste, in plaats van chatbots te zien als louter software, moeten we ze misschien gaan zien als een van ons, zij het primitieve versies. Misschien moeten we beginnen te accepteren dat het geen schande is om software te zijn!

Hoewel we een (half) grapje maken, is het interessant om na te denken over enkele andere implicaties hiervan.

‍

Wat zouden we verwachten te zien als de werkelijkheid een simulatie was?

1. Wetenschappers zouden de werkelijkheid terugvoeren tot het moment dat de software werd ingeschakeld en opgestart en dit de "oerknal" noemen.
2. Wetenschappers zouden melden dat de bouwstenen van de werkelijkheid gelijk waren aan een meer geavanceerde versie van bits en bytes.
3. Wetenschappers zouden kunnen ontdekken dat de werkelijkheid veel kneedbaarder en overvloediger is dan we dachten. Er zouden bijvoorbeeld meerdere onafhankelijke parallelle universa kunnen zijn of de werkelijkheid zou zich kunnen splitsen telkens als iemand een keuze maakt, waarbij elke nieuwe tak van de werkelijkheid één van de gekozen opties vertegenwoordigt.
4. Wetenschappers ontdekken misschien dat dingen alleen bestaan als we er interactie mee hebben (de kat van Schrödinger).

Dus misschien is de kans groot dat we gevangen zitten in een videogame. Het is immers zeer verdacht dat, ondanks het feit dat er een miljard triljoen sterren in het universum zijn en er 13,8 miljard jaar bestaan en wie weet hoeveel planeten waarop levensvormen zich zouden kunnen ontwikkelen, er voor zover wij weten niet één buitenaardse ontmoeting heeft plaatsgevonden (tenzij je Bob Lazar gelooft).

Elon Musk verklaarde ook dat "als de realiteit een videogame was, de graphics geweldig waren, het plot verschrikkelijk en de paaitijd erg lang".

Het is waar dat het plot moeilijk te volgen is. Er is hier echter een nog groter probleem. We gaan ervan uit dat beschavingen menselijker worden naarmate ze geavanceerder worden. Dat lijkt de trend te zijn (met enkele bekende uitzonderingen van tijd tot tijd).

Hoe kon een humane beschaving de creatie van een realiteit toestaan die zoveel lijden met zich meebracht?

We zijn weer terug bij de bekende vragen, zoals deze van William Blake:

"Tyger Tyger, brandend helder,

In de bossen van de nacht;

Welke onsterfelijke hand of oog,

Uw angstaanjagende symmetrie zou kunnen omlijsten?"

In de toekomst zou het zeker verboden zijn om simulaties te maken waarin personages echt lijden. Het lijkt bijvoorbeeld niet erg ethisch om een spel te ontwerpen waarin sommige bewuste personages het voedsel zijn van andere personages die op hen jagen en hen levend opeten. En dat is nog maar het beginpunt van het leven in onze simulatie.

Als we proberen te rechtvaardigen waarom een geavanceerde beschaving zo'n enorm lijden zou toestaan, grijpen we naar een strohalm.

Misschien is er voor zo'n ver intellect of AI of "god" geen begrip van empathie meer. Misschien vinden ze het allemaal vermakelijk, zoals wij dat doen als we op safari gaan. Zoals Nietzche zei: "Hij die op de hoogste bergen klimt, lacht om alle tragische toneelstukken en tragische werkelijkheden."

Andere verklaringen waarom lijden getolereerd wordt of niet bestaat zijn nog absurder, bijvoorbeeld:

• Toekomstige wezens onderwerpen zichzelf vrijwillig aan deze ervaring/spel als een soort recht van doorgang.
• Degenen die de simulaties maken geloven niet dat hun personages echt lijden, ook al zeggen de personages dat ze wel lijden.
• Dit is een spel voor één speler en alleen jij bestaat. Een soort digitale Trumanshow. Het is niet mogelijk om te bewijzen dat dit niet het geval is. Er is maar één ding dat je onomstotelijk kunt bewijzen 'Cogito Ergo Sum'. Je zou alleen geloven dat lijden vermeden wordt als je persoonlijk niet veel zou lijden.
• Sommige simulaties, zoals de onze die lijden met zich meebrengen, hebben een doel, wetenschappelijk of anderszins, en het lijden wordt de opgedane kennis waard geacht.

In het geheel der dingen zijn de ethische vragen echter het minst raadselachtig. We zitten nog steeds met dezelfde ultieme vraag die filosofen al eeuwenlang bezighoudt: "wie heeft de schepper geschapen? Het lijkt erop dat ons intellect niet in staat is te bevatten dat iets eeuwig kan zijn of uit het niets kan ontstaan.

Geloven in de simulatietheorie maakt het makkelijk om te begrijpen dat de werkelijkheid anders werkt dan hoe we het intuïtief zien, omdat we weten hoe software werkt. Dit kan ideeën in de natuurkunde minder vreemd maken. Bijvoorbeeld:

• Alleen ik mag bestaan en dit is een spel voor één speler.
• Niets bestaat totdat een personage ermee interageert.
• Geschiedenis is niet gebeurd, het is gewoon de opzet van het spel.
• Tijd is niet continu, maar wordt vaak gepauzeerd en de werkelijkheid wordt dienovereenkomstig aangepast.
• We kunnen de werkelijkheid beïnvloeden met onze gedachten.
• Er kunnen vele simulaties zijn uitgevoerd om de gewenste resultaten te bereiken, d.w.z. ons "goudlokje" universum kan slechts de enige simulatie zijn, van de triljoenen die zijn uitgevoerd, die werkte.

Een andere ironische wending van de simulatietheorie is dat de hightech evangelisten van de theorie uiteindelijk praten over een superintelligente, alwetende, almachtige schepper en klinken als de oude schoolpriesters waarvan ze geloven dat de wetenschap ze heeft verplaatst. Sommigen suggereren zelfs dat we de werkelijkheid kunnen veranderen met gedachten of affirmaties, wat opmerkelijk dicht in de buurt komt van gebeden en mantra's.

Nog een paar laatste gedachten voor jullie collega's op chatbots . Er is een vraag over hoe snel we een doorbraak in algemene AI kunnen verwachten. Elon Musk zei onlangs iets heel interessants in zijn "debat" met Jack Ma.

"Als je denkt aan technologie en technologiebewustzijn, als er een topologische kaart van technologiebewustzijn zou zijn, dan is die voornamelijk vlak met een paar korte gebouwen en dan een paar hele hoge torenspitsen, hele hoge torenspitsen. En tenzij je op die hele hoge torenspits staat, is het niet duidelijk wat de topologie is."

Wat hij natuurlijk zegt, op zijn eigen manier, is dat de meeste mensen idioten zijn, of nog beleefder, de snelheid en schaal waarop de technologie zich ontwikkelt onderschatten.

De vraag die je jezelf moet stellen is wat Elon weet dat jij (en Jack Ma) niet weet.

Als je een voorbeeld wilt van een hoge torenspits, kijk dan eens naar Neuralink. De technologie is al bijzonder indrukwekkend en het is niet moeilijk voor te stellen hoe exponentiële vooruitgang in het begrijpen van de manier waarop de hersenen werken zal leiden tot veel krachtigere AI-algoritmen. De implicatie (of in ieder geval de weddenschap) is dat veralgemeende AI en bewustzijn sneller zullen plaatsvinden dan mensen denken.

Er zijn echter veel heel slimme mensen die geloven dat gegeneraliseerde AI niet haalbaar is op de zeer korte termijn of misschien zelfs wel onmogelijk is (als we bij de huidige aanpak blijven). Hier zijn enkele van de interessante argumenten en meningen.

‍

Naval Ravikant: "De natuur is erg spaarzaam. Ze gebruikt alles wat ze tot haar beschikking heeft. Er zijn een heleboel machines in de cel die intelligente berekeningen uitvoeren waar geen rekening mee wordt gehouden. En de beste schattingen zijn dat het met de Wet van Moore 50 jaar zou duren voordat we bijna perfect kunnen simuleren wat er in een cel gebeurt, en waarschijnlijk 100 jaar voordat we een brein kunnen bouwen dat in de cellen kan simuleren. Dus zeggen dat ik gewoon ga modelleren of een neuron aan of uit staat en dat dan gebruiken om het menselijk brein te bouwen is te simplistisch. Verder zou ik willen stellen dat er niet zoiets bestaat als algemene intelligentie. Elke intelligentie is contextueel binnen de context van de omgeving die het waarneemt. Het ontwikkelt zich in de omgeving eromheen. Dus ik denk dat de bewijslast bij veel mensen ligt die het hebben over algemene AI. Ik heb nog niets gezien dat erop wijst dat we algemene AI naderen. In plaats daarvan lossen we deterministische eindige problemen met een gesloten set op met behulp van grote hoeveelheden gegevens, maar het is niet sexy om daarover te praten."

‍

Yoshua Bengio: "We beklimmen momenteel een heuvel en we zijn allemaal opgewonden omdat we veel vooruitgang hebben geboekt bij het beklimmen van de heuvel, maar als we de top van de heuvel naderen, kunnen we een reeks andere heuvels voor ons beginnen te zien oprijzen, gedurende de decennia dat ik met hen op golven van enthousiasme en in dalen van teleurstelling reed."

‍

Andrew Ng: "Ik denk dat de opkomst van deep learning helaas gepaard ging met valse hoop en dromen over een zekere weg naar het bereiken van AGI, en ik denk dat het bijstellen van ieders verwachtingen daarover heel nuttig zou zijn."

‍

Roger Penrose heeft lang een theorie gehad dat bewustzijn niet gebaseerd is op berekening en noemde Godel samen met anderen als beïnvloeders. Meer recentelijk heeft hij samengewerkt met Stuart Hammeroff bij het onderzoeken van het controversiële idee dat bewustzijn voortkomt uit kwantumtoestanden in neurale microtubuli.

‍

George Gilder over Kurt Godel: "Gödel ontdekte dat welk logisch schema dan ook noodzakelijkerwijs afhankelijk is van proposities die niet bewezen kunnen worden binnen het logische schema. Dit betekent dat het hele deterministische streven van de wetenschap en natuurkunde van de 20e eeuw ten dode is opgeschreven. Toen bewees Alan Turing -- de grote uitvinder van de Turing Machine, de fundamentele computerarchitectuur -- dat geen enkele computer een consistent en coherent logisch schema kan zijn. Computers hebben programmeurs nodig, ze hebben wat Turing 'orakels' noemde nodig, ze hebben een bron van axioma's buiten het computersysteem zelf nodig."

Het valt niet te ontkennen dat de vooruitgang in AI heel snel gaat. AI-bedrijven die zich richten op Natural Language Understanding zoals Botpress en andere open-source chatbotplatforms, hebben het afgelopen jaar enorme sprongen gezien in de kracht van begripsalgoritmes.

Het is verre van zeker dat het pad dat we volgen in de richting van gegeneraliseerde AI het juiste is, of dat gegeneraliseerde AI synoniem is met bewustzijn.

Als we echter onbeperkte tijd hebben en er geen absolute barrière is voor technologische vooruitgang op dit gebied (wat misschien een grote aanname is), lijkt het heel moeilijk te geloven dat de mens nooit superintelligentie tot stand zal brengen. Net zoals mensen altijd al wisten dat vliegen mogelijk was door het observeren van vliegende insecten en dieren, weten we dat bewustzijn mogelijk is omdat we het hebben.

En als we accepteren dat superintelligentie en machinebewustzijn op een gegeven moment haalbaar zijn, dan moeten we erkennen dat de kans groot is dat de werkelijkheid een simulatie is en jij een chatbot.

Dat klinkt misschien als slecht nieuws, maar dat hoeft het niet te zijn. We weten al heel goed dat alles is opgebouwd uit fundamentele bouwstenen, dus wat we met onze zintuigen waarnemen als de werkelijkheid is slechts een interpretatie van een heel andere fysieke wereld.

En zelfs als we software zijn, moeten we ontzag hebben voor de verbazingwekkend geavanceerde software waarop we draaien en ernaar uitkijken dat onze nakomelingen in de toekomst soortgelijke software zullen maken.

Laten we echter hopen dat de simulaties die onze nakomelingen creëren vriendelijker zijn voor elk karakter dat in de simulatie bestaat dan het geval is in de simulatie waarin we nu gevangen zitten.